Na rynku modułów fotowoltaicznych możemy wyróżnić 3 główne ich rodzaje:
moduły fotowoltaiczne monokrystaliczne – są najbardziej wydajne i pracują ze sprawnością nawet powyżej 15%. Są zbudowane z pojedynczych ogniw, które składają się z monolitycznego kryształu krzemu, przez co ich produkcja jest kłopotliwa i droga. Są zatem najlepsze, ale i najdroższe. Warto jednak rozważyć ich zakup w kilku powodów. Po pierwsze mają wysoką sprawność, zatem dzięki nim można uzyskać najwyższe moce przy ograniczonej, określonej powierzchni. Poza tym, produkują prąd nawet przy zachmurzonej pogodzie, czyli przy świetle rozproszonym.
moduły fotowoltaiczne polikrystaliczne – są zbudowane z ogniw, na które składają się duże ilości małych kryształów krzemu. Dzięki swojej naturze są tańsze w produkcji, jednak także mniej wydajne. Ich sprawność mieści się w przedziale 10-15%. Ich wadą jest znacznie mniejsza produkcja w stosunku do ogniw monokrystalicznych w dni pochmurne. Poza tym charakteryzują się napięciem ładowania na poziomie 30V, co powoduje że nie powinny być stosowane w systemach przydomowych z akumulatorami, chyba że zastosuje się specjalny kontroler ładowania przy odpowiednim łączeniu.
moduły fotowoltaiczne amorficzne – ich budowa polega na wykorzystaniu cienkiej warstwy krzemu, osadzonej na innym materiale. Ich głównym zastosowaniem są małe urządzenia, takie jak zegarki, czy kalkulatory. Ich sprawność nie przekracza 10%
Obecnie prowadzone są prace badawcze, które mają doprowadzić do udoskonalenia projektów modułów, zbudowanych z innych materiałów niż krzem. Ma to w przyszłości spowodować spadek kosztów produkcji, a więc niższą cenę modułów oraz zwiększone możliwości zastosowań. Mowa tutaj o modułach typu CdTe oraz CIGS, które nazywa się cienkowarstwowymi ogniwami II generacji. Opracowywane są także super cienkie moduły organiczne, które mają być montowane w samochodach, na ubraniach a także na ścianach budynków.